Olifant!

Avonden worden al minder koud, de Afrikaanse zon maakt de dagen nu iets langer dan aan het begin van de winter hier. De meisjes van Canterbury hebben net brownies langs de kamers gebracht (en mij godzijdank niet overgeslagen want I heart chocolate!) en ik denk terug aan mijn eerste minireisje door dit prachtige land.

In alle vroegte vertrokken we zaterdagochtend om zes uur richting Addo Elephant National Park in twee Volkswagens en een Hyundai (de eerstgenoemden werden uiteraard bestuurd door de Duitse studenten uit de groep). Klein detail: in Zuid-Afrika rijden de mensen links, en dus is een korte bocht opeens een lange, hoef je soms wel en soms opeens niet meer over je schouder te kijken en moet je de richtingaanwijzer niet verwarren met de ruitenwisser. Na een krappe twee uur rijden door het uitgestrekte, mistige heuvellandschap van de Oostkaap kwamen we op onze eerste bestemming aan. De gids van Addo bracht ons in een open truck naar de hotspots van het park. Enorm indrukwekkend toen een enorme olifant voorbij de truck liep, langzaam en met wapperende oren, op aanraakafstand van waar ik zat.

Na een kort padvindersavontuur van het volgen van de olifantenpoep kwamen we bij een grote kudde olifanten, zebra's en kleine Pumba's (in het echt zijn ze nog leuker dan in de Lion King, die beesten weten echt niet wat ze aan het doen zijn en huppelen zonder enig doel om de olifanten heen). 's Middags werd de truck ingeruild voor de huurauto's en hebben we nog een road trip van een paar uur dwars door Addo gemaakt, op weg naar Port Elizabeth. Natuurlijk moet je ook nog even profiteren van de wisselkoers euro-ZAR, en dus hebben we voor een schijntje een aantal lokaal gebrouwen biertjes geproefd in een café vlakbij het hostel. 

Op zondagochtend reden we na een English Breakfast naar Seaview Predator Park. De leeuwen die hier worden opgevangen zitten achter hekken, maar het is prachtig om een leeuw een keer van heel dichtbij in zijn ogen te kijken. En deze ''tamme beestjes'' zijn nog steeds HEEL indrukwekkend als ze opeens besluiten te grommen en hun enorme kaken te laten zien. In de auto terug door het park richting de uitgang: jaaaaa! Giraffen langs de weg, en een kleintje in het gras naast onze auto, ons achteloos aankijkend. We reden terug naar P.E., met een muziekje genieten van het uitzicht en het gevoel van vrijheid.

Port Elizabeth zelf is grotendeels niet om aan te zien: het is een industriestad, vooral groot geworden door de haven, maar gelukkig zijn er mooie plekjes te vinden bij het strand. Dus: voeten in de Indische oceaan, groepsfoto's en nog eventjes genieten van de zee voordat de international family weer terugging naar ''huis'', Rhodes University in Grahamstown.

Veel liefs!