De laatste dag

De frisse zeewind van Port Elizabeth waait door de hoteldeur naar binnen, en het is onwerkelijk hoe ik mijn laatste blog hier aan het schrijven ben. De afgelopen dagen zijn zo vol prachtige dingen geweest dat het toch een beetje jammer is om afscheid te nemen van Zuid-Afrika, maar om alle lieve vrienden en familie straks weer te zien is een onbeschrijflijk blij gevoel! 

Het is alweer bijna twee weken geleden dat de Greyhound bus me kwam ophalen in Grahamstown; alles ingepakt, mijn kamertje in Canterbury House achtergelaten en, na nog een laatste blik op wat inmiddels zo herkenbaar en als een thuis is geworden, reden we richting de West-Kaap voor een ruim 12 uur durende busrit. Ondanks de meneer uit Nigeria naast me die mij al-les, AL-LES wilde vertellen over zijn bedrijf dat koelkasten repareert (het was 2 uur 's nachts...) en de Afrikaanse mamma die blijkbaar nog heel wat ''airtime'' over had, kwamen we aan in de mooiste stad van Zuid-Afrika: Kaapstad! Gelukkig had Clemens al een paar dagen de tijd gehad om de stad te verkennen, dus de bus vinden was niet zo moeilijk (''Waaaaaauw, ze hebben hier bussen die ook nog eens een tijdsschema hebben! Back in the civilized world!''). 

Op 22 en 23 november bracht dit reisgezelschap van 2 de dagen door in Hermanus, een kustplaatsje 2 uur rijden van Kaapstad. Daar hebben we op zondagochtend om vijf uur de wekker gezet voor shark cage diving (en dat ook nog eens op mijn verjaardag, wiehoeee!). Na een ruige boottocht richting de open Atlantische Oceaan wachtten we een uur lang op de grote witte mensenhaai. We wilden de moed al opgeven, totdat we zelf de kooi en het ijskoude zeewater ingingen! Het móét wel verjaardagsgeluk geweest zijn dat er in totaal vijf volwassen witte haaien zijn ''langsgekomen'', waarbij hun enorme vinnen door de kooi heen kwamen en de laatste haai zijn neus door de tralies heen stak en ik toch wel HEEL blij was dat ik weer ongedeerd op het dek stond... het was een enorme kick om deze ''visjes'' van zo dichtbij te zien. 

Verder hebben we op zondag Kaap de Goede Hoop en Boulder's Beach (pinguïns!) bezocht en op maandag vertrokken we weer richting Kaapstad. Het was zo'n warme dag dat we heerlijk bij het zwembad de hele middag goddelijke (uiteraard alcoholische) cocktails hebben gedronken. Om half vijf ontmoette Stefan, een van de jongens die ik vijf jaar eerder tijdens Captured By The Rainbow heb ontmoet, ons bij het hostel. Het was super om elkaar na zo'n lange tijd weer te zien! 

Dinsdagochtend was het tijd voor een bezoek aan Robbeneiland, waar we werden rondgeleid door een ex-gevangene en een ex-bewaker van Nelson Mandela. Na een lunch bij, jawel, McDonald's (je wilt niet weten hoe heerlijk dat weer was na vijf maanden *schaam*), reden we Signal Hill op om vandaaruit een paragliding sprong te doen van 20 minuten! Mijn macho-Afrikaanse tandembegeleider was nogal van de trucjes, en geloof me, honderden meters boven de grond loopings maken is iets-je enger dan in een achtbaan!! Aan het eind van de middag zijn we gaan afkoelen bij Clifton Beach (het was inmiddels 33 graden!), uiteraard in bezit van een volle (later lege) fles Zuid-Afrikaanse wijn!

Woensdag zijn we op weg gegaan naar Stellenbosch en daar hebben Clemens en ik overnacht in het studentenappartement van Stefan, die daar studeert. Ik weet dat deze blog nu al te lang is, dus om het samen te vatten hebben we dit gedaan: een Zuid-Afrikaanse ''braai'' (barbecue), de ''sokkie'' gedanst (dat is ECHT leuk, zoek maar op!), wijn proeven op twee prachtige wijnboerderijen in Stellenbosch, naar het pretpark ''Ratanga Junction'', gitaar spelen bij zonsondergang, zingen, de tafelberg BEKLIMMEN (je gelooft het niet!) en wijn drinken op het gras in de zon met een live band op de achtergrond. 

De dagen die ik hier heb doorgebracht behoren tot de mooiste van mijn leven, en terwijl ik hier zit, denk ik daaraan terug. Maar ook denk ik vooruit en heb ik zo, zooooo veel zin om straks weer lekker in het prachtige Nederland te zijn, met lieve mensen en...tja, een dikke winterjas.

TOT MORGEN!

X